Albigowa leży 6 km na południe od Łańcuta, nad rzeką Sawą na Pogórzu Rzeszowskim. Nazwa wsi pochodzi od imienia Helwiga, pierwszego wójta osady kolonistów niemieckich, założonej w II połowie XIV wieku i wchodzącej w skład włości łańcuckiej. Pierwszym jej właścicielem był Otton z Pilczy herbu Topór. Następnie władały wsią bogate rodziny szlacheckie: Pileccy, Tarłowie, Korniaktowie, Skarbkowie i Potoccy. Duży wpływ na rozwój Albigowej miała działalność ks. Antoniego Tyczyńskiego, który pełnił tu posługę kapłańską w latach 1886-1912. W tym okresie powstało wiele budynków użyteczności publicznej: kościół, szkoła ludowa, szkoła gospodyń wiejskich, młyn, cegielnia i szkoła na Honiach, szkoła koszykarska. Dzięki działalności oświatowej i inspiracji proboszcza Albigowa przeobraziła się we wzorową wieś w Małopolsce. W latach 1966-1997 istniał Sadowniczy Zakład Doświadczalny Polskiej Akademii Nauk (PAN), który szerzył wśród mieszkańców wiedzę z dziedziny szkółkarstwa i propagował nowe odmiany drzew oraz krzewów owocowych. Wieś jest rozwinięta gospodarczo i aktywna kulturalnie.
Do zabytków kultury materialnej z XIX i początków XX wieku możemy zaliczyć:
• neoromański kościół wybudowany w latach 1895-1897 W jego wnętrzu znajdują się późnobarokowe ołtarze boczne i ambona z ornamentyką rokokową (1742 i 1780) oraz chrzcielnica z II połowy XVII wieku, przeniesione ze skasowanego w 1820 roku z kościoła dominikańskiego w Łańcucie.
• plebanię
• dawny budynek szkoły powszechnej (obecnie Gimnazjum)
• budynek Szkoły Rolniczej (potem Zasadniczej Szkoły Ogrodniczej) przekazany potem Politechnice Rzeszowskiej
• przydrożne kapliczki
We wsi funkcjonują: szkoła podstawowa, przedszkole, biblioteka, ośrodek kultury, apteka, ośrodek zdrowia, poczta, prywatne zakłady usługowe, centra handlowe.
Dziennik Urzędowy Województwa Podkarpackiego. Uchwała nr XX/167/12 Rady Gminy Łańcut z dnia 31 maja 2012 r. w sprawie uchwalenia „Programu Opieki nad Zabytkami Gminy Łańcut na lata 2012-2016